Samra Sökmen 90-60-90 mıydı?

Samra Sökmen gerçek miydi? Böyle bir hadise vuku buldu mu sahiden? Yoksa doksanların Türk pop müziğinin o ilk zamanlarındaki ihtişamından kamaşan gözlerimin, karışan aklımın bana oynadığı bir oyun muydu tüm bunlar?

Doksanların başındaki Türk pop müziği curcunasının kazananlarını ağzım açık izlerken bana arada bir de kazanamayanlar lazım oluyordu. Başkalarının zaferlerini izlerken içimde karanlık bir köşede kendini giderek daha küçük ve daha az hisseden bir çocuk bu manzarada bir de kaybedenler olsun istiyordu. Onlar ekranda tüm olamamışlıklarını ele verirken o çocuk da işaret parmağını onlara doğrultmak ve bu hallerine kahkahalarla gülmek istiyordu. Henüz hiçbir şey kazanmamış olmasına rağmen bu yolla kaybedenlerin üstüne basıvermek ve bir sıçrayışta kazananların tarafına geçmek istiyordu.

Samra Sökmen ile ilgili ilk hatıralarım da işte tam bu döneme rastlıyor. Samra Sökmen meselesini uzun süre çözememiş olmam bundan. Ne kadarı gerçek ne kadarı hafızamın bana bir oyunu bilememiş olmam da bundan. Onunla ilgili gördüklerimi duyduklarımı vaktiyle pek de ciddiye almadığımdan olacak, hafızam bu malzemeye gereken muameleyi yapmış sanki. Neyse ki, kulun hatırlamadığını arama motorları biliyor, onlar da susarsa sahaflar konuşuyor, arşivler ise hiç ama hiç yalan söylemiyor.

Türk pop müziği kendi halinde yuvarlanıp giderken doksanların başında öyle büyük bir tantanayla patlamıştı ki, birdenbire en gözde meslek pop şarkıcılığı olmuştu. Hit olabilecek bir şarkı bulup arkasına bir “kaset” dolusu tıngırtı sıralamak ve şarkıcılığa “soyunmak” işini sözlükteki birinci anlamıyla uygulamaya koymak en hızlısından şöhretin, en kolayından paranın formülüydü artık. Haliyle dönemin magazin basını da günaşırı şarkıcı olmak hevesiyle mankenliği bırakan mankenlerden ve dansözlüğü bırakan dansözlerden bahseder olmuştu. Günlerden bir gün Samra Sökmen adlı bir dansözün de artık dansözlük tekliflerini reddettiği ve evinde şan dersleri almaya başladığı yazılıyordu.

Samra Sökmen’in yolu daha sonra Şahin Özer’inkiyle nasıl kesişti bilemiyorum ama Samra Sökmen nihayet 1993’te muradına erdi ve İn Misin Cin Misin adlı ilk albümü Özer Plak tarafından piyasaya sürüldü. Samra Sökmen bu albüm için tam da Şahin Özer gibi bir müzik patronunu mu aramıştı, yoksa Şahin Özer’in o sıralarda tam da Samra Sökmen gibi bir şarkıcıya mı ihtiyacı vardı, o günlerde henüz kestiremiyordum. Tek bildiğim, bu iki ismin 1993 yılında birbirini bulduğuydu.

Öte yandan Şahin Özer’in tam da Samra Sökmen gibi bir şarkıcıyı aramış olma ihtimali Samra Sökmen’in televizyona çıkması, sesinin ve şarkılarının duyulmasıyla birlikte daha ağır basar olmuştu. Zira Samra Sökmen’in bu albümü ağırlıklı olarak Aysel Gürel imzalı slogan şarkı sözlerinden ve Garo Mafyan’ın beste ve düzenlemelerinden oluşuyordu. Devrin televizyon kanalları interStar ve Teleon’da yayımlanan eğlence programlarında Oh Oh Ne Haber ve “90-60-90, her gören hayran” şeklindeki sözleriyle yorumcusunu tarif ettiğine inanılması beklenen Hayriye adlı şarkılarını seslendiren Samra Sökmen ise şan derslerini pek de ciddiye almışa benzemiyordu. Samra Sökmen’e bu performanslarında Yonca Evcimik’in o dönemki dans grubunun eşlik ettiğini görünce biraz şaşırıyor, Oh Oh Ne Haber adlı şarkının nakaratının ilk dizesi olan “Avareyim avare” lafını fena halde Yonca Evcimik’in Abone’sinin “Aboneyim abone” dizesine benzetiyor, Samra Sökmen ve dans grubunun şarkının tam da bu kısmında Abone’nin o meşhur koreografisini sergiliyor olmasına ise diyecek söz bulamıyordum.

Anlaşılan Yonca Evcimik’in Abone adlı albümünün başarısıyla Arif Susam ve Cengiz Kurtoğlu yapımları etrafında dönen müzik patronluğunun seyri değişen Şahin Özer yeni bir Yonca Evcimik yaratmak ve piyasaya Abone benzeri çok bereketli bir albüm daha sunmak amacıyla Abone’nin sözlerini yazarken tuttuğu kalemini henüz masaya koymaya dahi fırsat bulamamış Aysel Gürel’e ve klavyesinin tuşları hala sıcak olan Garo Mafyan’a bir albüm dolusu şarkı yaptırmış ve bu albüme yorumcu olarak da emekli dansöz Samra Sökmen’i seçmişti. Kim bilir, modern dans kariyerini 1991’de Abone adlı albümüyle şarkıcılığa bağlayan Yonca Evcimik nasıl “yerli Madonna” olduysa dünün oryantal dansçısı bugünün 90-60-90 şarkıcısı Samra Sökmen de Türkiye’nin Ümmü Gülsüm’ü olabilirdi belki de.

Hayır, olamazdı. Olamadı da. Üzerine geçirilen o azimli Yonca Evcimik imajına rağmen Samra Sökmen’in bu albümü onu yılbaşı gecelerinin oryantal dansa ayrılan dakikalarından eğlence programlarının popçu köşelerine taşıyabildi sadece, bundan fazlasına gücü yetmedi. Slogan şarkı sözleri, o döneme has Garo Mafyan soundu ve biraz olsun merhametli olmak gerekirse ait olduğu dönemin en mütevazısı şeklinde tanımlanabilecek Samra Sökmen’in şarkıcılığıyla bir albümün katedebileceği en uzun mesafe de buydu zaten. Kusurları albüm kayıtlarında Zeynep Uğurlu’nun ve Halis Bütünley’in geri vokalleriyle kapatılmaya çalışılan Samra Sökmen’in sesi ikinci bir albümde kendini duyurmaya fırsat bulamadı.

Samra Sökmen’in ilk ve son albümü İn Misin Cin Misin hepten işlevsiz bir yapım değildi elbette. Doksanlar boyunca müzikmarketleri, televizyonları ve radyoları dolduracak olan Garo Mafyan merkezli yapımların bir taslağıydı adeta. Yorumcusu Samra Sökmen’i artık hiç kimse hatırlamayacaksa da bu albümün içerdiği şarkıların envai çeşit türevi bu onyılın sonuna kadar Tayfun, Jale, Reyhan Karaca, Nalan, Bora Gencer ve Taner gibi şarkıcılar tarafından seslendirilecekti.

Samra Sökmen “90-60-90, her gören hayran, of aman of aman aman” şeklindeki sözleriyle yorumcusunun fiziksel avantajının altını çizmeyi amaçlayan Hayriye adlı şarkısının eşliğinde bir süre ekranlarda salındıktan ve Orhan Atasoy’un Gemiler adlı şarkısına Umur Turagay’ın çektiği klipte görünüp bizi şaşırttıktan sonra müsaademizi istedi. Bir müddet ortalarda gözükmeyecek ve sonra kısa bir süreliğine bir hava durumu sunucusu olarak yeniden karşımıza çıkacaktı. Lakin onu bir daha şarkı söylerken göremeyecektik. Bu metamorfozun arifesinde kendisine Hayriye adlı şarkısının hikayesi sorulduğunda “Albümüm için Garo Mafyan’la Aysel Gürel’e gittik. Aysel Gürel beni çok beğendi ve vücut ölçülerimi sordu. Ben de 90-60-90 olduğumu söyledim. Aysel Gürel bana inanmadı ve kendi elleriyle beden ölçülerimi aldı. Sonra yarım saat içinde Hayriye adlı şarkının sözlerini yazdı. İsim olarak halktan bir isim olan Hayriye’yi seçti ama şarkıda aslında beni anlatıyordu.” şeklinde cevap verecekti.

Samra Sökmen gerçekten 90-60-90 mıydı? 90-60-90 olmak işine yaramış mıydı? Bu beden ölçüleri şarkıcı olmayan bir şarkıcıyı sanki bir şarkıcıymışcasına pazarlamaya yetmiş miydi? Bu son iki soruyu gelip geçen yaklaşık 20 yılın ardından ne Samra Sökmen’i ne de şarkıcılığını hatırlayan müzik piyasasına yöneltmek lazım. İlk sorunun cevabını ise Barış Manço versin ve böylelikle bu yazıyı sonlandırsın. Barış Manço’nun Milliyet’teki Oku Bakiim adlı köşesinde yer alan ve aşağıdaki fotoğrafın eşlik ettiği 16 Ocak 1994 tarihli yazısından:

“Cezaevinden yazan delikanlılar Samra Sökmen’in 90-60-90 üç bilinmeyenli denkleminin ne anlama geldiğini soruyor. Çocuklar, üzgünüm, ne yazık ki, elimde Samra’nın sadece ilk 90’ını belgeleyen güzel bir fotoğrafı var. Sizin için onu yayımlıyorum. Şimdilik bununla idare edin. Tahliye gününüze doğru bir daha yazarsanız geriye kalan 60 ile 90’ını da sayfamıza getirebiliriz.”

Samra Sökmen - Hayriye (İn Misin Cin Misin | 1993)

Söz: Aysel Gürel

Müzik + Düzenleme: Garo Mafyan